ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پلها، با استفاده از منحنی شکنندگی

نظر به نقش مهمی که شریانهای حیاتی در ایجاد دسترسی به مقاصد مهم نظامی، سیاسی، اجتماعی ایفا می کند، شناخت عملکرد آنها در زمان وقوع بحران یکی از مسائل مهم تلقی می شود. زلزله از حوادثی است که می تواند باعث اختلال در عملکرد شریان ها شوند و خصوصا پلها که نقش رابط آنها را ایفا می کنند، امروزه ارزیابی عملکرد آنها در برابر زلزله، علی الخصوص در مناطق لرزه-خیز، به یکی از بحث های رایج در بین محققین تبدیل شده است. یکی از ابزارهای کلیدی در ارزیابی خطرلرزه ای، توابع شکنندگی است که احتمال فراگذشت آسیب سازه از یک سطح آسیب مشخص را برای چندین سطح از جنبشهای لرزه ای زمین بیان می نماید. این توابع استفاده های فراوانی قبل و بعد از وقوع زلزله دارند بطوریکه هم در ارزیابی خطرلرزه ای وهم در مواردی دیگر، از جمله اولویت بندی در مقاوم سازی و برنامه ریزی مدیریت بحران مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه، تعیین منحنی شکنندگی آسیب پذیری لرزه ای یکی از تیپ پلهای معمول در کشور با استفاده از منحنی شکنندگی می باشد. تیپ مورد نظر، پل دو دهانه بتنی با تکیه گاه ساده می باشد که با توجه به رواج استفاده از آنها در تقاطع ها با دهانه کم و نیز استفاده از مصالح بتنی بدلیل مسائل اقتصادی، انتخاب شده است. همچنین برای شرایط خاک محل، خاک متراکم با عمق کم در نظرگرفته شد. مدلسازی اجزا محدود این پل، در نرم افزار sap2000 انجام و تحت تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی برای نگاشتهای حوزه دور و نزدیک قرار گرفت. در این بررسی، شکل پذیری تغییرمکانی ستون بعنوان معیار آسیب در نظرگرفته شده است. نتایجی که از آنالیز شکنندگی بدست آمد، نشان می دهد سازه در برابر نگاشتهای حوزه نزدیک گسل آسیب پذیرتر می باشد. همچنین رفتار سازه در پهنه بندی لرزه خیزی آیین نامه 2800 مورد بررسی قرارگرفت و عملکرد پلهای دو دهانه بتنی در منطقه ای با خطر لرزه ای بسیار زیاد، تحت نگاشتهای حوزه نزدیک و نزدیک گسل در سطح خسارت گسترده برآورد شد.